Modern dünyada arkeolojik miras, doğal afetler, kaçak kazılar, artan turizm faaliyetleri ve kamu bilinci eksikliği nedeniyle tehdit altındadır. Daha fazla kaybı önlemek için UNESCO, ICOMOS ve Avrupa Konseyi gibi uluslararası kuruluşlar, kültürel mirasın yönetiminde kamu yetkililerine ve profesyonellere rehberlik edecek ilkeler belirlemiştir UNESCO'nun 1956 yılında Genel Konferans tarafından kabul edilen “Arkeolojik Kazılara Uygulanabilir Uluslararası İlkeler” konulu tavsiye kararını, ICOMOS tüzükleri izlemiş ve bu tüzükler envanterlerin geliştirilmesi, kalıntıların yerinde kayıt altına alınması ve korunması yönündeki çabaları teşvik etmiştir. UNESCO'nun himayesinde, istisnai doğal ve kültürel alanları tüm insanlığın mirası olarak korumak amacıyla 1972 yılında Dünya Mirası Sözleşmesi oluşturulmuştur.
Mirasın korunması uzman bakımı gerektirir Arkeolojik mirasın değeri hakkında halkı bilgilendirmek ve eğitmek önemlidir. Planlama politikaları arkeolojik alanların korunmasında önemli bir rol oynamaktadır. Hükümetler, kalkınma projeleri tarafından tehdit edilen mirasın belgelenmesi ve kurtarılması için yasal önlemler alır. Arkeolojik kalıntıların korunması için gerekli kaynakları bulmaya çalışırlar. Arkeologlar, arkeolojik alanların korunması ve buluntuların iyi bir şekilde sunulması için uygun araçların geliştirilmesi konusunda teşvik edilirler.
Abstract
In the modern world, archaeological heritage is threatened by natural disasters, illegal digs, increasing number of tourism developments and lack of public awareness. To prevent further losses, international bodies like UNESCO, ICOMOS and Council of Europe have set up principles to guide public authorities and professionals in managing cultural heritage. UNESCO’s recommendation on “International Principles Applicable to Archaeological Excavations”, passed by the General Conference in 1956 was followed by ICOMOS charters which encouraged efforts to developing inventories, recording and preserving the remains in situ. With UNESCO’s patronage, World Heritage Convention was established in 1972, to protect exceptional natural and cultural sites as the legacy of all mankind.
Conservation of heritage requires expert care. It is important to inform and educate the public about the value of archaeological heritage. Planning policies play a major role in the protection of archaeological sites. Governments set up legal measures for the documentation and salvage of heritage threatened by development projects. They try to find the resources needed for the conservation of archaeological remains. Archaeologists are encouraged to safeguard archaeological sites, and to develop appropriate means for a good presentation of their finds.